Hej!

Co prawda termin porodu mamy na kwiecień (chyba, że mały postanowi zrobić rodzicom niespodziankę i przyjść szybciej na świat :)), ale torba do porodu u mnie stoi już spakowana. Zostało mniej niż miesiąc, a ja chodzę jak tykająca bomba - i wolę być gotowa na zaś, niż robić wszystko w panice na szybko. Pomyślałam, że dobrym pomysłem będzie podzielić się z Wami tym, co spakowałam do torby do porodu - zwłaszcza, że na moim IG @katsuumiaga jest sporo przyszłych mam i myślę, że taki post się przyda. Wiem, że tego typu poradników jest sporo - ale mam wrażenie, że im więcej czytam, tym mniej wiem i tym bardziej mam wrażenie, że duża część rzeczy po prostu będzie zbędna. Natomiast ja chciałabym się skupić na tym, co zrobić, aby nie wziąć nadmiaru wszystkiego i żeby to była jedna torba, a nie trzy. Posiłkowałam się tym, co mówiła położna w szkole rodzenia, ale też tym, co przekazały mi koleżanki, które już mają dzieci oraz tym, co podane jest na stronie szpitala.

 Hej!

No i powiedzcie mi, kiedy ostatnie miesiące tak zleciały? Dopiero co był październik, a już mamy Nowy Rok. Mam nadzieję, że powitaliście go w szampańskich nastrojach (ja toasty wznosiłam jedynie bezalkoholowym winem :)). U nas będzie to rok wyzwań - w końcu pierwsze dziecko na pokładzie, więc nie może być inaczej. I już mogę Wam zdradzić, że będzie to SYN!

 Hej!

Dzieje się obecnie bardzo dużo w naszym życiu. Nawet nie wiecie, jak się cieszę, że po takim czasie od ostatniej publikacji mogę wrócić do Was z taką radosną wiadomością - wraz z moim partnerem spodziewamy się dziecka! To 16. tydzień, koncówka czwartego miesiąca - także pooowolutku zbliżamy się do połowy. Nie wiem, kiedy to tak szybko zleciało, ale nie możemy się już doczekać, kiedy maluch przyjdzie na świat. O tym, że jestem w ciąży, dowiedziałam się praktycznie na początku, bo test (a właściwie kilka testów, dla pewności 😀) zrobiłam w okolicy dnia spodziewanej miesiączki - 2 dni później byłam już u ginekologa, który potwierdził błogosławiony stan. Jestem bardzo szczęśliwa, że taki mały promyczek niedługo rozświetli nasze codzienne życie. 

 Hej!

Długo mnie nie było - to była chyba najdłuższa przerwa od pisania tutaj, bo ostatni post był w kwietniu... Czas ucieka mi przez palce. Ostatni rok był dla mnie bardzo intensywny, działo się dużo (nie zawsze dobrych) rzeczy - ale koniec końców, wszystko się poukładało i myślę teraz tylko optymistycznie. Po lipcowym wypadku z pogryzieniem ręki nie została nawet blizna, choć ruchomość kciuka jest wciąż ograniczona (i chyba muszę sie do tego przyzwyczaić - na szczęście w zyciu codziennym aż tak tego nie odczuwam). W nowym roku chciałabym ponownie ruszyć bardziej z blogiem, (w miarę możliwości czasowych) - jesli to tu napiszę, to łatwiej będzie mi się zmotywować :) 

Teraz najbardziej absorbuje mnie praca, ale też w międzyczasie przygotowuję się do Świąt. Prezenty już kupione, spakowane i czekają na Wigilię. Choinka ubrana, zakupy poczynione, pierogi ulepione - po prostu w spokoju oczekuję na Święta. W tym   roku napadało już sporo śniegu i chociaż już dawno stopniał, to skorzystałam z niego ile się dało (udało nam się nawet dwa razy zrobić kulig :)). Nie wiem jak Wy, ale ja mimo, że jestem raczej ciepłolubna, to po prostu kocham zimę i śnieg. Zostawiam Was z kilkoma zimowymi zdjęciami, które niezmiennie od 11 lat prowadzenia mojego bloga zrobił mi mój niezastąpiony Tata.